Μπόρχες

ΧΟΡΚΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ

Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

Ο ίδιος ο Δίας,

δεν θα μπορούσε να λύσει τα πέτρινα δίκτυα που με περικυκλώνουν.

Έχω ξεχάσει τους άντρες που ήμουν στα παλιά.

Ακολουθώ το μισητό δρόμο με τους μονότονους τοίχους,

που είναι η μοίρα μου.

Ορθογώνιες στοές που καμπυλώνουν σε μυστικούς κύκλους με τα χρόνια.

Παραπέτα που έχουν ραγίσει μες του χρόνου τη φθορά..

Στη χλομή σκόνη έχω αποκρυπτογραφήσει ίχνη που φοβάμαι.

Ο αέρας έχει φέρει μες την απογευματινή κοιλότητα μια κραυγή

Η τον αντίλαλο μιας έρημης κραυγής.

Ξέρω πως μες τις σκιές είναι 'Aλλος, που έχει σκοπό

Να εξαντλήσει τις ατελείωτες μοναξιές.

Ο ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ

Δε θα μείνει στη νύχτα ούτ’ ένα αστέρι.

Δε θα μείνει η νύχτα.

Θα πεθάνω και μαζί μου όλο

τ’ ανυπόφορο σύμπαν.

Θα σβήσω τις πυραμίδες, τα μετάλλια,

τις ηπείρους και τα πρόσωπα.

Θα σβήσω το θησαύρισμα του παρελθόντος.

Θα κάνω σκόνη την ιστορία, σκόνη τη σκόνη.

Κοιτάζω τώρα το στερνό ηλιοβασίλεμα.

Ακούω το στερνό πουλί.

Κληροδοτώ το τίποτα σε κανέναν.